یادداشت بیست و نهم.. نقاش کوچولو3..
چهارشنبه ...
بدجور دلم هوای بهراد رو کرده بود. از وقتی کلاسشو انداخته بود پنجشنبه صبح، من دیگه ندیدمش.
قبلا عصر پنجشنبه سر کلاس میومد ولی برنامه ش تغییر کرد.
اینقدر امروز دلتنگش شده بودم که قصد کردم فردا صبح برم آموزشگاه تا بتونم ببینمش. چند هفته ای میشه ندیدمش.
بغلش کنم.. ببوسمش.. کلی پیش خودم تخیل کردم که اگه دیدمش چیکار کنم.
همشونو دوست دارم ولی بهراد یه جور دیگه به دلم نشسته!
....
پنجشنبه صبح...
امروز صبحم سرکار نرفتم و موندم خونه. تصمیم گرفتم آموزشگاه هم نرم که کسی ازم توقع نداشته باشه صبحهای پنجشنبه هم برم.
تازه خونه کلی کار داشتم. موندم کارامو انجام بدم. گذاشتم همون عصر برم آموزشگاه.
.....
پنجشنبه عصر... آموزشگاه...
ساعت 2 بود که یکی یکی بچه ها از راه رسیدن. من و یلدا سرگرم یاد دادن نقاشی بودیم. من داشتم روی نقاشیه آرمیتا کار میکردم.
که یهو یکی با ذوق و شوق اومد توی کلاس و سلام کرد.
سرمو بالا کردم دیدم بهراد اومده!! یه لحظه فکر کردم توهم زدم! باورم نمیشد خودش باشه! انتظار دیدن هر کسی رو داشتم الا اون.
کلی ماچش کردم. اینقد ذوق زده شدم و انرژی گرفتم که نگو. هنوزم کلی خوشحالم!
کلی بهم خوش گذشت امروز..
....
قلم نوشت:
- هیچ وقت حوصله بچه ها رو نداشتم.. هنوزم ندارم.. اصلا دوس ندارم کسی با بچه ش بیاد خونمون.. البته غیر از دختر داییم..
ولی وقتی قراره معلم باشی قضیه فرق داره!.. وقتی معلم هستی خودبخود بچه ها رو دوست داری.. حتی اگه اذیتت کنن.
نمیدونم بچه های کلاس منو دوست دارن یا نه.. نمیدونم وقتی معلم بشم چقدر میتونم بچه ها رو جذب کنم.
ولی الان که بعنوان یه کارآموز میرم سرکلاس و درس میدم،
وقتی کیانا واسم نقاشی میکشه و میگه مال خودت،
وقتی هستی از اون سر کلاس میاد این سر کلاس و میگه خاله بیا پیش من بشین،
وقتی ارسلان فوق العاده خجالتی موقع خداحافظی میاد باهام دست میده،
وقتی هلنا همون رفتارای دوست داشتنی ای که با یلدا میکنه رو با من میکنه،
وقتی با بقیه شون چشم تو چشم میشی و بهت لبخند میزنن،
خب آدم امیدوار میشه دیگه! :)
