یادداشت نهم..
عاشق کتاب رمانم. مخصوصا اگه هیجان انگیز باشه.
کلا وقتی رمان میخونم دیگه سرجام نیستم. توی داستان سیر میکنم و خودمو جای یکی از شخصیت ها میذارم.
بعضی ها میگن وقتی رمان میخونیم، اگه قشنگ باشه تا تموم نشه زمین نمی ذاریم.
ولی من اینجوری نیستم. اتفاقا من وقتی به جاهای حساسش میرسم کتاب رو میبندم و میذارم کنار.درست مثل سریال های تلویزیون که جاهای هیجان انگیزش که میرسه سریال تموم میشه.
اجازه میدم قلبم تاپ تاپ بزنه از هیجان. میرم دنبال کارام. اینجوری با هیجان و انگیزه بیشتری دوباره ادامه ش میدم.
هیچ موقع هم مثل وقت خواب، کتاب نمیچسبه.
شب باشه و تنها تو اتاقت باشی و تاریک باشه و زیر نور چراغ مطالعه کتاب بخونی.
فقط رمان خارجی. با موضوعات جنایی، ماجراجویی و تخیلی.
کتاب "سکوت بره ها" واقعا ترسناک بود. با اینکه قشنگ بود ولی جرات نکردم دوباره بخونمش.
نمیدونم! شاید تخیل خودمون باعث میشه از یه ماجرا بترسیم یا نه. اینکه چجوری خودمون رو توی داستان بذاریم و شرایط داستان رو چجوری تصور کنیم.
رمان های ایرانی کم پیدا میشه منو به وجد بیاره. همش هم عشق و عاشقی.. خوشم نمیاد.
آخرین رمان ایرانی که خوندم رو خیلی دوست داشتم.
"شطرنج با ماشین قیامت"
مربوط به دوره جنگ، ولی از یه نگاه دیگه. واقعا دوسش داشتم. جزء کتابایی شد که سخت بتونم به کسی امانت بدم.
حالا رمان خوندن مامانم جالبه!
چند صفحه اول رو میخونه بعد میره آخرش رو میخونه بدونه چی میشه. بعد وسطش رو میخونه و دوباره برمیگرده ادامه میده.
میگم خب چه فایده اینجوری میخونی؟ هیجانش از بین میره!
میگه نه.. اینکه بعد بفهمی اون اتفاقا چجوری و چرا افتاده جالب تره.
درست میگه. منم روتد داستان رو بیشتر دوست دارم. ولی دلم میخواد همون آخرش بفهمم آخرش چی میشه.
شاید اگه فیلم بود قضیه فرق میکرد. گاهی شخصیت فیلم رو اینقدر دوست دارم که طاقت نمیارم صبر کنم ببینم چی میشه.
اگه کسی فیلم رو دیده باشه اصرار میکنم که بگه اتفاقی واسه اون شخصیت میفته یا نه؟!
ولی کلا دوست ندارم ماجرا رو برام تعریف کنن.
خلاصه من بدون کتاب انگیزه واسه خواب ندارم. :)
اگه کسی رمان هیجانی انگیز سراغ داره معرفی کنه.
سپاس
